Recenzja pewnego dziennika - ,,Moje Q&A".

Czołgiem, dziś będzie nietypowo, bo będzie to recenzja książki, którą dostałam trzy lata temu, a właściwie dziennika, który prowadziłam przez te lata. 

,,Moje Q&A" jest dla tych, którzy chcą łapać każdy dzień i szukać w nim ulotnych chwil. Codziennie odpowiadasz na jedno pytanie (na jedno zajebiście ważne pytanie), każdego dnia na inne i wpisujesz to w odpowiednie pole. Za rok, w ten sam dzień odpowiadasz na to samo pytanie i dwa lata później znowu. Nie ma się co rozpisywać, bo nie ma na to za dużo miejsca, warto poświęcić temu jedno, dwa zdania, a później zmarnować czas oglądając Netflixa.



Przez te trzy lata możemy zobaczyć, jak nasze odpowiedzi się różniły. Czy wciąż lubimy pierogi? Albo boimy się stonogi? Magdy Gessler? Niektóre pytania dotyczą danego dnia np. ,,Co dzisiaj jadłeś", a inne kompletnie z dupy ,,Czy masz przypływy egoizmu". Z jednej strony fajne, bo sobie zdajesz sprawę, jak bardzo zmieniłeś się przez te trzy lata, albo jak bardzo siedzisz w miejscu i dupa mi się rozrasta. Fajne dla osób, które chcą sobie jakiś podkreślić wartość dnia ,,Carpe Diem", albo mieć jakąś ciekawą wieczorną rutynę. Ja ten dziennik prowadziłam od 2017 do 2019 (przynajmniej taki był zamysł) Teraz Wam podam dwa pytania i moje odpowiedzi na nie:

Pytanie z 6 marca: Czym jest dla ciebie jedzenie?

2017r -Lubie jeść. To po mnie widać. Szczególnie spaghetti i pizzę. Jak na razie życiem, chociaż mogę jeść tylko do 18.

2018r - O Jezu kocham! Dziwie się, że jeszcze w tym roku nie byłam w maku!

2019r - Zapomnieniem. Też w tym roku nie byłam w maku.

Pytanie z 17 marca: Jakie jest Twoje najbardziej szalone marzenie?

2017r. - Chciałabym wystąpić w teledysku. Jak Meghan (Trainor - mój dopisek), czy Chylińska (nie wiem, co miałam wtedy w głowie...).

2018r. - Chciałabym zaśpiewać w klubie KARAOKE + rysunek mikrofonu.

2019r. - Pojechać gdzieś w ch*j daleko. Może na Hawaje :) + rysunek palmy.

Ja ten dziennik czasami traktowałam jak pamiętnik. Do tego stopnia, że nie chciałabym aby trafił w niepowołane ręce. Czasami się tam wyżalałam i gderałam, po czym mi było lżej. To działało trochę jak kalendarz adwentowy bez czekoladki... ale miało też swoje minusy.



Na początku, co wieczór wpisywałam odpowiedź na dane pytania, później zwyczajnie zapominałam, aż na końcu uzupełniałam dziennik co dwa, trzy miesiące, co było złe, ponieważ nie wiedziałam, co się działo dokładny rok temu. Czy byłam w Biedronce, czy z pieskiem na spacerze, a może kibelek się zapchał i jednak dzień był słaby. Koniec końców zapomniałam o tym dzienniku na dobre i utknął mi w dnie szuflady, pomiędzy dynksem i bulbulatorem, przypominając o sobie w grudniu. Wtedy pojawiła się myśl, że od kwietnia w dzienniku nie ma odpowiedzi na pytania. Więc zamysł fajny, ale u mnie się nie sprawdził. Jak będę miała trochę czasu to po odpowiadam na pytania, ale jak mówiłam nie będą one dość prawdziwe. Odpowiem na nie, bo chcę zamknąć dziennik. 

Przez kolejny rok dziennika nie wyrzucę. Dlaczego? Ponieważ chciałabym poznać też Wasze odpowiedzi na te pytania. Pod koniec każdego piątkowego wpisu (rozpoczynając od notki na temat pierwszych urodzin bloga) będę wklepywała pytanie, które było w dzienniku danego dnia. Sama na nie odpowiem, a w komentarzach będę czekała na Wasze odpowiedzi. Nie wiem jeszcze, czy będę robiła to regularnie. Zobaczymy....

Tak czy siak, jak ktoś lubi Q&A, albo takie życiowe wspominki to polecam ten dziennik. Jedynym mankamentem było jeszcze kilka pytań dotyczących szkoły, do której już nie chodziłam, gdy dostałam książkę. A w opisie pisało, że to dla każdego pokolenia. Czasami można się zdołować, że niewiele się zmieniło, a innym razem zmotywować.

Samochód, nowa praca, nowi przyjaciele i znajomi, wyjazdy... raczej wszystko na plus. A co u Was się zmieniło? Piszcie w komentarzach!

Pozdrawiam Kolorowo

Beatrycze

Instagram -> historiesmieszka

Podobne wpisy:

• 16.08.2019r -> Tablica Wspomnień, czyli o pamiątkach słów kilka (opening).
• 18.10.2019r. -> ,,Labirynt Lukrecji" - recenzja książki.