,,Labirynt Lukrecji" - recenzja książki.

Czołgiem. Dzisiaj w jesiennym klimacie zapraszam do recenzji pewnej książki, która mam nadzieję, że przeniesie Was do czasów dzieciństwa.

,,Labirynt Lukrecji" jest to książka głównie dla dzieci, ale myślę, że takich starszych, co już same sobie przeczytają, ugotują bigos i ogarną o co tam właściwie biega. Ma trochę stron, ale wciąga w taki swój tajemniczy świat jak przy przedawkowaniu marichuaniny dożylnie i dopiero wychodzimy z niego, gdy przeczytamy całą. Przynajmniej ja tak miałam. Jest to powieść napisana przez moją Idolkę Agnieszkę Chylińską, nawet mi się podpisała na pierwszej stronie, ale ja wyrwałam tą stronę i sama nie wiem po co to zrobiłam. Pewnie gdzieś tam w szufladach leży. 

Opowiada o dziewczynce, której śnią się niezwykłe sny o labiryncie (i wcale przedtem nie brała narkotyków) w której znajduje koperty z jakimiś rysunkami i hasłami. W pierwszej kopercie dowiadujemy się, że Lukrecja, czyli główna bohaterka ma przestać mówić, co robi, a jej rodzice myślą, że powoli choruje, bo jej psychika wysiada. Konkretnie każda koperta ma jakieś wyjaśnienie w jej życiu i dzięki nim udaje jej się między  znaleźć miłość sąsiadce, czy ogarnąć życiowo starą babę, która w ich kamienicy robiła za osiedlowy monitoring przez cały Boży dzień... 

Pomogła też sobie, ponieważ dzięki śnie o labiryncie udało jej się zjednać rodziców i sprawić, by spędzali z nią więcej czasu.

Historia dosyć śmieszna, pisana w odległych czasach z perspektywy dziecka, które mogłoby być dzisiaj moją mamą. Fajne opisy, dzięki którym wracamy do dzieciństwa, kiedy baliśmy się rzeczy, które dzisiaj uznajemy za normalne, na przykład piwnicy (chociaż w sumie ja do dzisiaj boje się piwnicy). Mam jednak troszkę taki niedosyt, wolałabym aby ta historia była dłuższa, no ale to w sumie fajne jest - genialna recenzja jednym zdaniem.

Na koniec książki nagle coś tam się dzieje (w sumie nie do końca wiadomo co i dlaczego) i dziewczynka przeskakuje kilka miesięcy dalej. Powiem szczerze, że jak to się wydarzyło, to wzięłam parę stron książki do tyłu i przeczytałam jeszcze raz, czy abym niczego nie pominęła. Okazało się jednak, że mam rację i w książce jest taka czasowa wyrwa o której później mówi sama bohaterka i stwierdza, że w sumie nie wie co się stało, że tak nagle przeniosła się w czasie. Nie do końca wiem o co chodzi. Gdyby Lukrecja była o dziesięć lat starsza oskarżyłabym o mefedron, ale to jednak nie to. Moja mama mówiła, żeby nie jeść Danonków przed snem, ale to chyba też nie to. Jest też opcja, że hipisi ją porwali ale o tym mowy nie ma.

Jestem ciekawa, czy to może Aga miała jakąś metaforę, może moje IQ jest zbyt niskie, a poziom alkoholu we krwi zbyt wysoki. Tak czy siak historia o znalezionych listach w labiryncie jest naprawdę ciekawa i można się w nią wciągnąć niczym pająk w odkurzacz, nawet nie będąc dzieckiem. (bla bla bla. jeśli dotarliście do tego miejsca napiszcie w komentarzu ,,placek", jestem ciekawa, kto moje wpisy czyta od dechy do dechy :D) Zawsze się zastanawiałam, czy można sobie kontynuować sen, gdy ponownie się zaśnie. Mnie się to nigdy nie udało. Coś wiecie, jak przerwany film na Netflixie, bo mama woła na kolacje. Mam też wrażenie, że Agnieszka tworząc postać Lukrecji wzięła troszkę zachowań z własnego dziecięcego życia. Być może coś w tym jest, chociaż bardziej to widzę w Jej książkach z serii ,,Zezia i Giler" o których już wspominałam i będę jeszcze wspominać. Może, jak nie zapomnę to kiedyś zapytam. 

Piękne obrazki, fajna, wyjątkowa opowieść. Powrót do bycia dzieckiem. Jak najbardziej polecam!

Jestem ciekawa kim Lukrecja została, gdy dorosła... prawnikiem... drwalem?

Pozdrawiam Kolorowo

Beatrycze

Wpis nie miał na celu nikogo obrazić, samej Autorki, ani nikogokolwiek powiązanego z książką, czy bohaterem ;).

ZAPRASZAM NA INSTAGRAMA -> historiesmieszka

Podobne wpisy:

• 21.06.2019r. -> ,,Zezia, miłość i bunt na statku" - spotkanie autorskie.
• 19.07.2019r. -> ,,Cudowny chłopak i Ja - 3 cudowne historie" - recenzja książki.