Opening nowej gry! ,,Kalambury DE LUXE"

Czołgiem Wszystkim! Pamiętacie recenzje ,,Monopoly"? Już wiecie, że planszówki to coś co kocham, dzisiaj zapraszam na wpis dotyczący kalamburów! Miłego czytania!

W kalambury grałam jako  nastolatka (późno dorastałam) i polegało to na tym, że na kartkach pisaliśmy  z przyjaciółmi jakieś hasła (często nie zrozumiałe dla osób z poza grupy naszych znajomych), każdy losował i ktoś zgadywał. Najłatwiej było, jak się miało swoje hasło, najtrudniej, jak koleżanka dała Ci postać z filmu, którego nigdy nie oglądałam, a ona sama była fanką, wiecie te ,,Zmierzch" itepe. Pisaliśmy takie hasła jak mielonka, czy żuk toczący kule gnoju. Fenomenem było wtedy zapisanie imienia i nazwiska naszej Pani od angielskiego, która kiedys zaczytała się na przerwie i walnęła w słup na korytarzu, także to Jej postać była hitem w kalamburach tamtych czasów. I cyk w słup. Rozumiecie? Takie śmieszki.


Czasy się zmieniły, ja podrosłam (albo i nie) i postanowiłam kupić w końcu wersje planszową tej gry, chociaż w sumie planszy nie ma. Całość kosztowała około 6o zł, już nie pamiętam i kupiłam ją w jakimś sklepie totalnie dla dzieci.

Korzystając z okazji chciałabym zapytać, czy ktoś nie chce kupić klatki dla szynszyli?

Gra wygląda na bardzo ciekawą, ale niestety jestem z niej połowicznie zadowolona. Plusem jest, że ma bardzo dużo haseł i ciekawą rozgrywkę. Możemy pokazywać, lub rysować. Dzielimy się na max cztery drużyny o różnych kolorach i zbieramy punkty, których ilośc fajnie możemy umieścić na kartonowej planszy i poczuć się zajebiście. Za pomocą strzałki wybieramy jaką kategorię będziemy przedstawiać, a potem kolejna strzałka ma nam pokazać czy będziemy pokazywali, rysowali, lub sami możemy wybrać, co właściwie zrobimy. To na pewno nam urozmaica grę. Jednak jak mówiłam są też minusy. 



Największy z nich to niestety trudność gry. Piszę, że jest od ośmiu lat, ale niestety większość haseł jest bardzo trudna do pokazania, namalowania, a czasami nawet nie mieliśmy pomysłu co to właściwie jest. Przykładem hasła była na przykład ściana nośna i nikt nie skumał jak pokazywałam ścianę, albo płyta nagrobna, gdzie moja siostra tarzała się po podłodze, jakby dostała epilepsji. Na szczęście moje zdolności rysunkowe umożliwiły mi idealnie oddać hasło, jakim była plaża nudystów, pomijając fakt, że namalowałam cycatą kobietę z genitaliami :). Innym hasłem była destylacja, a ja miałam pięć minut i nie zdążyłam wyjąć narzędzi do pędzenia bimbru. 

Jedym, za to małym minusem jest też fopa gry, ponieważ dostałam dwa pisaki, które pisać nie chciały i gąbeczkę, która zmazywać nie chciała. Do dzisiaj mam ciarki, jak sobie przypomnę, jak gąbką próbowałam zetrzeć rysunki z tablicy (pisk niczym jazda paznokciami po tablicy szkolnej). Niestety mój marker został na tablicy na zawsze i nie chciał się zmazać, dlatego pisaliśmy na zwykłej kartce.

Gratisowo dostaliśmy trzy zawieszki na klamki (szkoda, że nie mam klamki, mieszkam w szafie z Ikei) i linijko-zakładkę do książki.

Ale ogólnie jestem zadowolona.

A Wy jak pokazalibyście mielonke? A jak DNA?

Pozdrawiam Kolorowo

Beatrycze

PS: Zapraszam Was do czytania recenzji poprzedniej gry planszowej, która zabije Was śmiechem (kliknij tutaj, aby wstąpić do raju czytelniczego).