,,Najgorsza z w-f'u" - historia o pewnej frytce i ostrym cieniu mgły. #2

Czołgiem. Dzisiaj zapraszam Was na drugi już post dotyczący mojego projektu ,,Najgorsza z w-f'u". Więcej o nim możecie przeczytać z wpisu, do którego link znajdziecie na dole w podobnych wpisach, a także możecie sami zacząć ze mną motywującą zabawę ze sportem. Ostatnio tłumaczyłam Wam skąd nazwa, co mnie zmotywowało i wszystko Wam opowiedziałam, dzisiaj cofnijmy się do paru miesięcy wstecz...

Marzec - właściwie to ten miesiąc przyczynił się do rozpoczęcia mojego projektu. Zwyczajnie, mimo chodzenia do pracy nudziło mi się w domu i nie miałam czym wypełnić czasu, nie chciałam też przytyć na kwarantannie. Jednak cofnijmy się jeszcze ciut wcześniej, zanim zaczęli wariować i pozamykali baseny. No właśnie, zaczęłam zastanawiać się, jaki sport ja lubię wykonywać najbardziej. Przyszło mi do głowy więc pływanie. Wybrałam się na najbliższy basen sportowy, czyli taki co by mnie żadne zjeżdżalnie nie chodziły po głowie. Miałam po prostu pływać, próbować pływać. 

Na tym basenie byłam za dzieciaka i nie specjalnie mi się podobał, bo moja przyjaciółka dostała jednego z pierwszych okresów i nie pojechała, a ja jako jedyna z grupy nie umiałam pływać i uczyłam się tego z dzieciaczkami mniejszymi ode mnie. Tak właśnie zaczęła i skończyła się moja kariera z pływaniem. Moja trauma już zeszła, także postanowiłam wybrać się na basen kilkanaście lat później. Ten sam. Nic sobie nie przypomniałam, prócz faktu, że wszyscy oprócz mojej przyjaciółki (innej tym razem) i mnie umieli pływać. Osobiście nie wiem czemu, ale jeszcze jako tako popłynę w jeziorze, czy morzu, ale tam, gdzie są płytki... nie bardzo. Ludzie pływali w jedną i drugą stronę na torze, a my tylko do połowy, bo dalej robiło się głębiej i się topiłam. Ratownik chyba nasze umiejętności zauważył i podał nam do pływania frytki (ha, pewnie myśleliście po tytule, że najadłam się frytek!). Trochę to było żałosne, więcej już nie poszłyśmy na basen i nie wiem, czy to z tego powodu, czy faktu, że zamknęli baseny. Ja myślę, że się jeszcze wybiorę, ale od razu wezmę frytkę, makaron, rurkę... whatever. Ogólnie była debata jak to się nazywa.

Założyłam też pochłaniającą czas aplikacje Fitatu. Pomaga liczyć kalorię, ale po chwili z niej zrezygnowałam i chociaż wciąż ćwiczyłam, czasami jadłam świństwa. Pokazuje ile zjadłeś kalorii i mega motywuje, żeby dalej nie jeść.

Na początku trzeba było siedzieć w domu. Więc postanowiłam sobie trochę tam poćwiczyć. Kiedyś dostałam od siostry 4 hanelki, ale takie wiecie małe... i mam taki pasek rozciągający. Włączyłam sobie jakąś Chodakowską. Ja już tu się męczę, pot się wylewa, ledwo stoję na nogach, które niemiłosiernie pulsują, a ona do mnie:

No to dziewczyny, koniec rozgrzeweczki, zaczynamy.

Jakie zaczynamy, jak ja tu zgona zaliczyłam?! Ćwiczy dalej... ja tego nie zrobię, bo mnie coś pęknie. Stoję i gapie się w ekran. W ogóle nie lubię się tarzać po podłodze, a często przychodzi pies i mnie liże po twarzy. Jak ona to robi, że po ćwiczeniach jest taka rześka i uśmiechnięta? A podczas treningu gada? Ja ledwo oddycham.

Znalazłam sobie kanał Moniki Kołakowskiej, którą serdecznie polecam. Ma dużo ćwiczeń i takich dla mnie też, gdzie jest mało tarzania się po podłodze, czyli tzw. bez maty. Dużo jest skakania, więc pewnie sąsiadka z dołu zastanawia się, dlaczego stado goryli weszło do Państwa M, a to tylko ja sobie skaczę.

Podeśle Wam linka do mojego ulubionego 30 minutowego treningu Moniki -> LINK

Kwiecień - Zaczęłam biegać i korzystać z aplikacji Endomondo. Zdziwiłam się, że można się tak zasapać i spalić 100...200 kcal! Miałam dwa problemy:

• Na początku trzeba było chodzić z maseczką. Bieganie w niej to był tragizm. Troszkę oszukiwałam i miałam ją na brodzie, a jak trzeba było, to zakładałam.
• Wstydziam się innych ludzi. Gdy kogoś widziałam to od razu przestawałam biegać, zmieniałam kierunek, albo w ogóle szłam do domu. Dzisiaj też mam taki problem, ale tylko jeśli chodzi o spotkanie znajomego, który zazwyczaj pyta się: BIEGASZ? Nie, ku#@a, goni mnie ostry cień mgły! Pomyślałam sobie stara, naprawdę chyba mniejszy jest wstyd, jak ty w tym dresisku biegniesz obok kogoś niż idziesz. Faktycznie... ja i dres? I to jeszcze jaki, rozciągnięty dres na działkę, niczym Ferdka Kiepskiego, tylko że szary. Wolę się w tym przebiec, niech ludzie myślą, a ma dres i biega, niż gdyby sobie pomyśleli, że ja tak chodzę na co dzień. Koniec końców biegam raz... 2 razy na tydzień.

Apropo biegania miałam problem z chowaniem telefonu do kieszeni, więc kupiłam sobie nereczkę w Empiku i to nie byle jaką, bo sushi nereczkę. Pani sprzedawczyni mówiła, że jest urocza. Jest i widzieliście ją masę razy na Instagramie!

Jeszcze nie mówiłam o PingPongu tanecznym, czyli najgłupszym sposobie na zrzucenie kilogramów. Kicasz, aż Ci piłeczki wylecą z pudełka. Durnota nie? Ja uwielbiam wszystko, co głupie.

Dzisiaj tylko o tych dwóch miesiącach. Marzec i kwiecień. Co będzie dalej, powiem Wam później. Mój cel od 1 marca to - 5 kg do końca roku. Plany treningowe widzicie na zdjęciach na Insta.

Moje aktualne treningi i więcej zobaczycie na Instagramie. Jak u Was idą treningi? Ćwiczycie coś?

Pozdrawiam Kolorowo

Beatrycze

Podobne wpisy:

• 19.06.2020r. -> ,,Najgorsza z w-f'u" - dlaczego taka nazwa?

Efekt -1 kg