O czym myślimy? - podczas czytania książki.

Czołgiem! Powiem Wam szczerze, że długo nie mogłam się zdecydować, o czym Wam dzisiaj napisać. Ostatnio mój czas, mimo iż mam teraz urlop jest strasznie ograniczony i nawet widzę, jak bardzo zaniedbałam bloga, a co najważniejsze Was.

Mam nadzieję, że uda mi się to naprawić, a Wy mi, chociaż troszkę wybaczycie. Dzisiaj inny post, myślę, że większość z Was czyta raz na jakiś czas książki. Ja lubię to robić, aczkolwiek mam bardzo mało czasu, więc jak przeczytam, jedną... dwie na miesiąc to maksymalnie, chociaż chciałabym więcej.

O czym myślimy? - podczas czytania książki.

Zacznijmy od naszego księgozbioru. Jedni z nas mają większy, inni mniejszy stos książek, ale gdzieś tam zawsze się znajdzie taka, którą kupiliśmy i leży, biedna, czekając, aż ją otworzymy. Mamy też parę pozycji, za które daliśmy masę siana, ale totalnie nas nie wciągnęły, więc stwierdziliśmy, że kiedyś tam przeczytamy, a one się po prostu kurzą.

Jestem jedną z tych osób, które nienawidzą wszelkich czytników i czytam tradycyjne książki, a co za tym idzie, zajmują mi masę miejsca i robią piękny stosik, niczym ten słynnej Maki Paki z ,,Dobranocnego Ogrodu".

Gdy zaczynam czytać, muszę wiedzieć, że mam trochę czasu dla siebie i nic mnie nie może rozpraszać. Nie mogę mieć "za chwilę do pracy", bo będę ciągle patrzała na zegarek i myślała o niebieskich migdałach, zamiast o książce. Więc muszę wiedzieć, że mam co najmniej godzinę, żeby sobie na spokojnie przeczytać. Gdy książka jest mało interesująca, to ciągle patrze się na strony, licząc, ile mi jeszcze zostało - tak miałam między innymi z większością lektur w szkole. Teraz mało kiedy mi się to zdarza, ale jak mówiłam, mam trochę książek, które są do przysłowiowej dupy, ale, że wydałam na nie masę kasy to... czytałam. Jednak staram się zapoznawać z opisami, więc zdarza się to bardzo rzadko.

Pozycja do czytania też bywa trudna. Na początku zawsze siadam po turecku, ale po jakimś czasie zaczyna mnie boleć słynna część ciała, więc się kładę, ale wtedy ciężko mi się przewraca strony. Nie lubie zaginać książek, a moja nerwica zawsze mówi mi, by doczytać do końca rozdziału.

Poczytam jeszcze chwilę - pomyślałam, a potem od godziny 20, czytałam jak najęta do 3 w nocy, kompletnie nie zdając sobie sprawy, że tak to szybko zleciało. Kto tego nie zna?

Jednak największy problem mam z rozpraszaniem się, muszę mieć kompletną ciszę, wtedy wejdę w ten świat, często jak ktoś mnie oderwie mam wrażenie, że wyszłam z jakiegoś transu, albo ostrego jarania. Właśnie dlatego tak bardzo lubię czytać.

Siedzę po turecku, leże, na brzuchu, nogi na ścianie, na podłodze, pozycja embrionalna, chuj wie gdzie... (nazywam to książkową Kamasutrą (za cholerę nie wiem, czemu program mi to dał z dużej litery)) w podróży nie mogę, bo zawartość żołądka trafiłaby na książkę i miałaby ciekawe obrazki. Szkoda, bo mam fajny plecak z kieszonką na jakiś podręcznik.

 

Obraz pochodzi ze strony: tramentowomi.blogspot.com

 

Gdy mnie ktoś rozproszy, często muszę się wrócić i przeczytać daną stronę jeszcze raz. Mam też świętą zasadę, by nie niszczyć książek i, mimo iż jestem totalnie nieogarniętą osobą, strasznie je szanuje. Nie zaginam, nie piszę i nic nie jem przy nich. Przed czytaniem myje ręce i dokładnie susze dłonie, by strony nie były mokre. Ewentualnie piję jakiś trunek, ale musi stać gdzieś daleko, same książki też trzymam w zamknięciu, bo rzadko sprzątam w pokoju i byłyby od kurzu...

Pamiętam, jak kiedyś, gdy byłam jeszcze w gimnazjum, strasznie modne były te książki typu ,,Zmierzch", rany, jak tego się nie dało czytać, a ja miałam tak popieprzoną klasę, że zostałam zbyta przez nich tylko dlatego, że moim zdaniem ta książka jest denna, jak piosenki Gracjana Roztockiego.

Uwielbiam to, w jaki sposób wyobrażam sobie miejsca i bohaterów. Im więcej opisów, tym lepiej mogę sobie to wszystko wizualizować. Myślę sobie czasami, co by było, gdybym spotkała jednego z nich w realu (nie chodzi o sklep), albo jakiego aktora by dali, co by miał postać i film i zgnoić. Jako kino-maniaczka uwielbiam film, ale właściwie to czytając książkę, możemy wyobrazić sobie to, co naprawdę chcemy. To my robimy ten film. Wyobrażam sobie też, do jakiego bohatera jestem najbardziej podobna. To nie jest trudne, bo najczęściej do tego najbardziej pojebanego. Sorki za słownictwo, ale najlepiej pasuje.

A Wy? Jakie pozycje przybieracie, czytając książki? Jaką książkę aktualnie poczytujecie?

Ja bym chętnie poczytała coś z kontekstem LGBT. Macie coś do polecenia?

Pozdrawiam Kolorowo

Beatrycze

Podobne wpisy:

• 11.12.2020r. -> O czym myślimy? - podczas wigilii.
• 16.10.2020r. -> O czym myślimy? - podczas zakupów.